Mondiaal

2019 is een feit

2019 is een feit. Ik hoop dat alle goede voornemens van alle goede mensen er collectief voor gaan zorgen dat er een oplossing komt voor een paar hardnekkige wereldproblemen: klimaatverandering, vluchtelingenstromen, zichzelf steeds weer oppompende welvaartseconomieën, verziekte informatiebubbels enzovoorts. Dichter bij huis zou het mijn wens zijn dat de Mondiascholen in deze ongewisse tijden aan iedere leerling een beschutte, inspirerende en uitdagende schooltijd kunnen bieden. Om hen toe te rusten voor een, hopelijk, betere wereld. En vervolgens de wens dat dit geen holle retoriek mag zijn, maar een zelfgegeven opdracht om daarvoor als school op gedreven wijze de voorwaarden te blijven creëren.

Mijns inziens betekent dat in voorwaardelijke zin, dat wij tijd en aandacht moeten willen besteden aan onze eìgen inspiratie en uitdaging. Zo was dan ook de jaaropening van 7 januari bedoeld: een dag met experts op een scala van dagelijkse uitdagingen, zoals het opvoeden van pubers in onze prikkelrijke samenleving, klantvriendelijk werken, de balans vinden tussen werken en rusten...

Zo’n “Mondia-dag” wordt door menig collega met argwaan tegemoet getreden. Vaak voelt men zich veel meer verwant met de eigen school dan met de scholengroep. Wist u overigens dat Mondia een samentrekking is van Scheldemond en Nehalennia? En dat wij daar graag zelf een mondiale lading aan geven. Onze zelfgekozen opdracht dat wij “leerlingen in de wereld (willen) brengen” (woorden van de pedagoog Gert Biesta) is daarop gestoeld. Dat lukt je natuurlijk niet als je zelf “niet van deze wereld bent”.

In dit verband wil ik nog een ander uitstapje maken. We hebben allemaal wel eens ergens gehoord of gelezen dat van een organisme, zoals het menselijk lichaam, eens in de pakweg 10 jaar alle cellen worden vervangen door nieuwe. Is het dan niet wonderlijk dat de persoonlijkheid, of wat daar voor door gaat, in stand blijft en zich zelfs verder ontwikkelt?

Zo ook een school: in de loop van vele tientallen jaren zijn er generaties gekomen en gegaan maar het karakter van die school verandert niet wezenlijk. Zo zijn Nehalennia en Scheldemond vanouds  heel verschillende scholen and never the twain shall meet.

Dat komt omdat ze in behoorlijk verschillende samenlevingen wortelen. Sommige mensen vinden het onwenselijk dat die verschillen in stand gehouden worden. Terwijl ik denk dat het de kracht van onze scholengroep is; mondiaal naar buiten, duaal naar binnen zogezegd. Zo zie ik dat ook als pré van een goed huwelijk of een innige vriendschap, maar goed, dat is weer een heel ander verhaal.....