guus
12 januari 2022

Zoetjesaan

Het is u vast ontgaan, maar op 18 december stond er een opmerkelijke banner op de voorpagina (!) van de Volkskrant: Mondia zoekt een directeur-bestuurder met ingang van 1 juli 2022. Dat kan maar één ding betekenen en dat is dat de huidige functionaris het voor gezien houdt.
Dat is nìet omdat ik het na bijna zeven jaar werken op Walcheren wel gezien heb; daarvoor heb ik het teveel naar m’n zin hier, maar omdat ik het straks na 42 jaar onderwijs wel welletjes vind en tijd vind worden voor alle andere dingen die ik leuk vind. [Drie keer “vind” in één zin, wat vind je ervan?].

Dat ik het onderwijs in wilde wist ik al rond m’n twintigste en ik heb er mijn hele ziel en zaligheid ingelegd. Maar er is altijd een haat-liefde verhouding geweest met het werkveld. De relatie met “die jonge gasten” lag natuurlijk altijd in het positieve bakje van de weegschaal. Niet alleen het lesgebeuren, maar zeker ook de zaken eromheen, zoals buitenles-activiteiten, toneel, veldwerk en reizen maken het werk uniek. Dat het werk nooit eens klaar was, stond nadrukkelijk aan de negatieve kant van de balans. Evenals het klaag-imago van de sector.
In mijn huidige functie liggen de verhoudingen nog net zo. Positief het samen werken met collega’s, nu dan in de schoolleiding en in bestuurlijke kringen. De boven-schoolse uitdagingen, die we in Zeeuws verband collectief aangaan. En negatief dat ook dit werk nooit af is en -helaas- nog steeds die neiging van velen in onze sector om die zwaarte eenzijdig te benadrukken, op het slachtofferige af.
Gelukkig hebben we in de pandemie die ons nu al enige tijd treft kunnen laten zien dat we er staan als de samenleving een appel op ons doet. Dat gaat niet zonder slag of stoot, want we zijn net mensen en hebben dus ook zo onze zorgen, over de eigen gezondheid en die van onze familie. Maar al met al, als essentiële sector mogen we er zijn en worden we gezien en gewaardeerd!
Als er voor mij één voordeel zit aan corona, dan is het “dat ik dit nog mag meemaken”: de maatschappelijke opwaardering van het onderwijs. Er komen zelfs grote sommen geld mee, dat is nog nooit vertoond!
Nu ons zelfbewustzijn nog laten meegroeien...
Dan knijp ik er zo zoetjesaan stapje voor stapje tussenuit.

Geschreven door Guus Hagt