Mooie resultaten bereiken
Vroeger waren scholen dan misschien wel eens bezig met de vraag “hoe gaat het en hoe kan het beter met onze organisatie?”, maar geen denken aan dat zij planmatig hun koers uitzetten. Omdat veel scholen nog aan hun gemeente vastgebakken zaten en alle scholen voor hun hele hebben en houden de hand moesten ophouden bij de Rijksoverheid , kwam de sturing goeddeels van extern, dus had het ook niet zoveel zin om je druk te maken over “waar je naar op weg was”.
Kom daar nu nog eens om. Een school zonder plan staat meteen onder curatele van de onderwijsinspectie. Toch is er nog lang verzet geweest tegen het idee dat een school planmatig te werk zou kunnen gaan; zij werken immers met mensen en dat gaat nu eenmaal “alle kanten op”.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik die instelling ook nog wel een tijdje heb gehad. En ook al ben ik inmiddels min of meer bekeerd, ik blijf in de woorden van John Lennon heimelijk denken dat life is what happens when you are busy making other plans.
Mooie ambities en voornemens komen soms maar lastig van de grond, ook al heb je ze nog zo mooi in plannen vervat, terwijl er intussen prachtige andere initiatieven genomen worden die helemaal niet waren voorzien, dus ook niet gepland. Dit raakt aan de vraag of planmakers en -uitvoerders inmiddels niet zodanig van elkaar zijn losgezongen, dat een koersplan onwillekeurig een hoog papieren-tijger-gehalte heeft waar de mensen op de werkvloer hun schouders over ophalen: het gaat wel óver hen maar is niet vàn hen.
Die kritiek is er ook op het koersplan van Mondia, ondanks het feit dat zo’n 200 mensen (uit alle geledingen) betrokken zijn geweest bij het tot stand komen van de zgn. richtingwijzers. De term richtingwijzer verwijst naar tien koersbepalende uitspraken met betrekking tot drie speelvelden: Onderwijs & Ondersteuning, Personeel & Planning en Financiën & Faciliteiten.
De kritiek betrof in hoofdzaak de al te ver doorgevoerde concretisering van doelen. Met name op het vlak van onderwijs is het aan de docenten in vakgroepen en teams om tot operationele doelstellingen te komen. Daar heeft men inderdaad het management niet voor nodig.
Dat is het hoofdmotief geweest om enkele maanden geleden aan een dertigtal collega’s te vragen vanuit welke passie zij aan een bepaald project werken en dit te linken aan de richtingwijzers. Dit heeft pracht portretten opgeleverd die wij op deze website (onder het kopje nieuws) met (plaatsvervangende) trots presenteren.
Het is voor een gemiddelde lesgever of ondersteuner waarschijnlijk niet te doen om je eigenaar te voelen van een heel koersplan. Dag mag je als bestuurder van je collega’s ook niet verlangen. Maar omgekeerd is een koersplan van generlei waarde wanneer er geen mensen te vinden zouden zijn die in de geest ervan aan het werk zijn, mooie resultaten bereiken en daar gepassioneerd over kunnen vertellen. Ook dat is…. Ubuntu ! (zie mijn vorige blog)