Directeur gezocht
Op het moment dat ik deze blog schrijf, zit ik in het vergevorderde stadium van een werving- en selectieprocedure die moet leiden tot de benoeming van een nieuwe locatiedirecteur van Nehalennia locatie Breeweg. Het bijzondere is dat dit de derde directeursbenoeming wordt in 7 maanden tijd. Daarmee is meteen ook een handicap aangestipt voor de lopende procedure: de derde advertentie van Mondia in korte tijd roept vragen op. “Is daar soms iets aan de hand?” Nee dus, het betreft achtereenvolgende (vervroegde) pensioneringen die we netjes, volgens een onderling afgesproken “rooster van aftreden”, afwerken.
In alle drie de procedures hebben we ons laten begeleiden door een expert in werving en search. Niet eens zozeer om ontzorgd te worden, maar vanwege het grote netwerk dat kan worden aangesproken. Vooral buiten Zeeland moeten mensen “bewogen worden” want helaas ligt onze provincie nog steeds verder af van de rest van Nederland dan andersom.
In onze eerste selectieronde van vorige week hadden we een kandidaat uit Gelderland, één uit Brabant en de derde uit de eigen provincie. Deze variëteit ervaren we als een eerste succesje.
In de benoemingsadviescommissie zitten 10 personen. Best veel, maar de betrokkenheid van alle geledingen is een belangrijke factor in het verwerven van draagvlak voor de gekozen kandidaat. De verschillende docententeams van de Breeweg, het ondersteunend personeel, de medezeggenschapsraad, de locatiedirectie, de centrale directie en het bestuur doen allemaal mee. Plus -en we horen vaak van kandidaten dat dat behoorlijk uniek is- een vertegenwoordiging van de leerlingen. Dat is echt van toegevoegde waarde. Niet alleen omdat het interessant is om te zien hoe een (kandidaat) directeur zich verstaat met “de doelgroep”, maar ook omdat leerlingen met verrassende vragen en ontwapenende observaties voor de dag komen.
Mijn ervaringen met het werving- en selectieproces rechtvaardigen de stelling dat collectieve wijsheid leidt tot de goede beslissingen. Meervoud, omdat de route naar de uiteindelijke voordracht leidt langs diverse besluiten die op zorgvuldige wijze genomen moeten worden. Iedere keer ben ik weer verrast over de originele vragen die worden gesteld, de scherpe waarnemingen die worden gedaan en zeker ook over de kwaliteit van de nagesprekken.
Natuurlijk weet je nooit meteen of je tot de beste keuze bent gekomen. Soms ook neemt het proces een onverwachte wending, omdat een kandidaat zélf natuurlijk ook beslissingen neemt (bijvoorbeeld om zich op het laatste moment alsnog terug te trekken). Maar tot dusver -met twee benoemingen per 1 januari en een aanstaande benoeming per 1 mei- durf ik te beweren dat we een gelukkige hand van kiezen hebben!