Corona 1

In de krokusvakantie werd duidelijk dat het coronavirus ook ons land had bereikt. Niet zozeer de benoemde ziekteverschijnselen zoals luchtwegontsteking en koorts, als wel de blijkbaar onvermijdelijke hysterie greep snel om zich heen. Ik zal maar eerlijk bekennen -in dit hoekje komen toch niet zoveel lezers- dat ik het aanvankelijk tamelijk onzinnig vond om me in de materie te gaan verdiepen. Het is de zoveelste natuurdreiging, na de oververhitting in de zomer en de met name genoemde stormen deze “winter”, waarbij code oranje of zelfs rood, boven ons hoofd hangt. Een minister van volksgezondheid die het volk voordoet hoe er “in de elleboog” geniesd dient te worden, doet er ook geen goed aan. Laat staan het telefoontje van een collega, op vakantie in Noord-Italië, met de vraag of de school toch zeker wel dicht bleef volgende week?” Wat is dat toch dat ons volkje binnen de kortste keren in paniek raakt en instanties protocollen moeten uitvaardigen die het zelfdenkend vermogen van een volk, dat vanouds als nuchter te boek staat, compleet negeert?

Als school mochten wij inmiddels e-mails ontvangen van ouders die ofwel eisen dat wij per direct twee weken dicht gaan om een rampzalige verspreiding van het virus af te wenden. Ofwel ons verwijten maken dat wij “als een blind paard aanlopen achter schandelijk leugenachtige, omgekochte en misleidende clubs als het WHO en het RIVM” (letterlijk citaat).

Natuurlijk doen wij als organisatie wat van ons verwacht mag worden: onze leerlingen en hun 
ouders zo goed mogelijk voorlichten over de do’s en don’ts met betrekking tot hygiëne, het cancelen van schoolreizen naar risicogebieden en het ons toch maar alvast voorbereiden op het continueren van het onderwijs wanneer onverhoopt de schoolgebouwen dicht moeten. In China, zo las ik in dagblad Trouw, geeft de corona-crisis in elk geval een boost aan de ontwikkeling van nieuwe, digitale, lesmethoden. Tja, dan “hep ook hier elk nadeel z’n voordeel”: in tijden van groeiende lerarentekorten komt het mooi uit dat we onorthodoxe vormen van onderwijs weten te ontwikkelen, waarbij niet full time een direct contact tussen leerkracht en leerling nodig is..

Niettemin wens ik u en ons een goede gezondheid toe!